آموزشی

 از دست دادن Eden: چرا ذهن ما به بیابان نیاز دارد

لوسی جونز

با همه راه هایی که می توانیم یاد بگیریم کنجکاو باشیم، و برای همه مسیرهایی که در تلاش برای درک دنیای زنده اطرافمان وجود دارد، فکر کردن و روشنفکری بسیار آسان است. کتاب زیبا، شخصی و مهم لوسی جونز مانند دستی است که از طبیعت به عقب برمی‌گردد تا ما را بگیرد و ارتباطی را که از دست داده‌ایم به ما یادآوری کند. شنیدن اینکه ما به طور فزاینده ای از بقیه طبیعت جدا می شویم تعجب آور نیست، اما از طریق سفر خود نویسنده برای بهبودی، اتصال مجدد و اکتشاف، او ذره ذره به خانه می آورد (و به دقت ثابت می کند) چقدر از دست رفته ایم، چقدر این به ما صدمه می زند، و مهمتر از همه - چقدر می توانیم به دست آوریم.

من در نزدیکی مرداب های هاکنی زندگی می کنم و واقعا می توانم با جایی که او می نویسد ارتباط برقرار کنم: من هرگز در مرداب های هاکنی تنها و تنها نبودم.

کم کم احساس کردم که به یک خانواده وسیع تر از گونه ها تعلق دارم، یک اجتماع از موجودات، ماتریکس زندگی، از عنکبوت ها گرفته تا گلسنگ ها و مرجان ها تا کلاغ ها. دوباره احساس کردم که به دنیا آمده ام. طبیعت مرا از شکاف گردنم برداشت و مدتی در دندان های او استراحت کردم."

این کتاب باعث شد که بخواهم هر چه سریع تر بیرون بروم و در میان برگ ها، گل آلود و کثیف وارد شوم. با تمام این کتاب ها و چشم اندازهایی که می آورند، چیز کمی وجود دارد که بتواند جایگزین حضور در آنجا شود.

 مطالب آموزنده